Mensen die in het verleden leven, kunnen het heden niet ervaren en de toekomst niet begrijpen. En elke nieuwe ervaring die ze opdoen wordt simpelweg gebruikt om in te passen in het verleden, om toe te voegen aan hun verzameling ideeën, overtuigingen en veronderstellingen, en om deze ook te versterken. Hun levens worden daardoor relikwieën, museumstukken van hun eigen persoonlijke geschiedenis. Er is daar niets levends, niets fris en niets vitaals. In plaats daarvan verzamelen mensen alleen herinneringen. Hun pijn is verankerd en hun beslissingen zijn hard geworden als beton.
De denkende geest moet voortdurend geroerd worden door nieuwe ervaringen en door aanpassing aan nieuwe ervaringen en nieuwe inzichten om vitaal te zijn en in staat om te leren. Het is als het roeren van beton. Als je het niet blijft roeren en er water en nieuwe dingen aan toevoegt, verhardt het. En als het eenmaal verhardt, kan het alleen nog maar gebroken worden.
Mensen die De Weg van Kennis leren en leven worden voortdurend vernieuwd en verfrist omdat ze dicht bij het leven staan en dicht bij Kennis staan. Hun gedachten veranderen, groeien en evolueren. Hun ideeën veranderen, groeien en evolueren. Hun conclusies veranderen, groeien en evolueren. Ze kunnen dit doen omdat er iets groters is. Er is Kennis, de dynamische levenskracht in jou, in de wereld en ook in de Grotere Gemeenschap. Kennis brengt je naar de rand van het leven waar je moet leren en je aanpassen, communiceren en bijdragen. Dit houdt je jong, levend en dicht bij het hart van het leven. Je geest wordt dan voortdurend relevant voor het heden en is in staat om je voor te bereiden op de toekomst.
