De toekomstige wereld zal moeten worden opgebouwd uit de as van de oude wereld en uit het verlangen, mededogen en de wijsheid van hen die kunnen zien en erkennen dat de mensheid op dit moment een grote kanteling maakt en door een grote drempel gaat. Want de toekomstige wereld die groter zal zijn dan jullie verleden zal benaderd moeten worden via een zeer moeilijke en gevaarlijke overgangstijd – een tijd waarin veel dingen zullen wegvallen; een tijd waarin er grote en toenemende ecologische, sociale en economische instabiliteit zal heersen; een tijd waarin er een groot risico op oorlog en concurrentie zal zijn over wie toegang zal krijgen tot de overgebleven grondstoffen.
Naties zullen instabiel worden. Er zullen gewelddadige revoluties plaatsvinden, zelfs binnen stabiele landen. Er zal steeds meer wrok ontstaan tussen naties, die wedijveren en strijden om de weinige overgebleven ongerepte delen van de wereld. De mogelijkheid dat de mensheid instort is onder deze omstandigheden zeer groot en mag nooit onderschat worden. Laat je niet misleiden door blind optimisme, want je moet de realiteit onder ogen zien van het leven in een wereld van slinkende grondstoffen en instabiliteit van het milieu.
Hier staat de mensheid voor een belangrijke keuze, die niet alleen door de leiders van naties moet worden gemaakt, maar door burgers overal ter wereld. Zullen ze het pad van strijd, concurrentie en oorlog volgen? Of zullen ze op zoek gaan naar manieren om de wereld te herstellen, haar grondstoffen te beheren en eerlijk te verdelen, zodat de mensheid een toekomst heeft, een toekomst die groter is dan haar verleden? Hier worden menselijke eenheid en samenwerking niet gedreven door een groot ideaal of door een religieuze filosofie, maar door de pure noodzaak zelf, want de alternatieven zijn veel te ernstig en tragisch om zelfs maar in overweging te nemen.
